چرایی پافشاری مسکو و دمشق بر ادامه عملیات نظامی

چرایی پافشاری مسکو و دمشق بر ادامه عملیات نظامی 
نتایج کنفرانس مونیخ شکستی تلخ و بزرگ برای آمریکا و هم پیمانانش در پرونده سوریه در عرصه سیاسی رقم زد، چون خواسته مسکو و دمشق در خصوص ادامه پروسه مبارزه با تروریسم که با موفقیت بسیار نیز در ماه های اخیر همراه بود، نابجا و ناحق نشان نمی دادند.

  در این شرایط مخالفت آمریکایی ها با خواست مسکو و دمشق، این کشور را بیش از پیش متهم به حمایت از گروه های تروریستی می کرد و موافقت با این خواسته ها نیز به معنای نابودی و فنای مزدوران واشنگتن در سوریه بود.

به این ترتیب برای حفظ باقی مانده اعتبار و حیثیت بین المللی خود، واشنگتن به خواسته های مسکو و دمشق تن داد، اما تلاش کرد، عملیات نظامی طی آتش بس علیه گروه های تروریستی مانند داعش و النصره ادامه یابد که 85 درصد از مناطق تحت تصرف گروه های مسلح در سوریه را شامل می شد.

لذا آنچه هم اکنون در سوریه جاری است و درباره آن توافق شده، را نباید «آتش بس» شمرد، بلکه باید آن را «توقف اقدامات خصمانه» خواند، چون آتش بس بین طرف هایی برقرار می شود که موجودیت نظامی آنها به رسمیت شناخته شده باشد، مانند ارتش و نیروهای مسلح کشورها، لذا پذیرش آتش بس توسط دمشق و مسکو به معنای به رسمیت شناختن گروه های تروریستی مسلح مورد حمایت آمریکا در سوریه و اعتراف ضمنی به محق بودن آنها بر مناطق تحت تصرف اشان بود و این یکی از مهمترین اهداف نهفته در بطن پافشاری آمریکا بر برقراری آتش بس در سوریه بود که از نگاه بسیاری از ناظران و تحلیلگران دور مانده و نادیده گرفته شده بود.

بنابراین آنچه در کنفرانس مونیخ مورد توافق آمریکا و روسیه قرار گرفت، نه آتش بس، بلکه توقف اقدامات خصمانه در سوریه بود و با پذیرش آن توسط واشنگتن محور دشمنان سوریه در عمل نشان دادند، شکست در عرصه سیاسی در کنار عرصه میدانی را پذیرفته اند.